അകലങ്ങളിൽ

ഒരിക്കൽ/വീണ്ടുമൊരിക്കൽ
ചിതറിയ ആകാശം പോലെ
ഓർമ്മകളുടെ നിസ്സംഗത

എത്രയാണെന്നാലും
ഓർമ്മകളല്ലേയത്-
എന്റേതല്ലേ, യത്
നിന്നെക്കുറിച്ചല്ലേയെന്ന്
വീണ്ടും ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു
ഇപ്പോഴും നിന്റെ ചിരിയുള്ള ഫോട്ടോ.

എന്നെക്കുറിച്ചുള്ള
നിന്റെയോർമ്മകൾ
നിറം മങ്ങിപ്പൊയിരുന്നാലും,
നിന്റ് വിരൽ ത്തുമ്പുകളിൽ നിന്ന്
എന്റെ സ്പർശനം മാഞ്ഞ് പോയിരുന്നാലും
ഒരിക്കൽ വീണ്ടുമൊരിക്കൽ
മഴമേഘങ്ങൾ നിറഞ്ഞ്
എന്റെയാകാശം പൊള്ളുന്നു.

യാത്രാമൊഴി

ഇനി വിട പറയാം,
വെറുപ്പിന്റെ സൂര്യൻ
രക്തം ചിന്തും മുമ്പ്
ഇരുളിലെ ശാപങ്ങൾ
ഉറങ്ങും മുമ്പ്
സ്വപ്നങ്ങളിൽ
ശ്വാസം മുട്ടി മരിക്കും മുമ്പ്
മുറി പങ്കിടുന്നവർ
ശ്രാദ്ധം നടത്തും മുമ്പ്

പോകണം, പോയേ തീരൂ
വാടകക്കുടിശ്ശിക
കഴുത്ത് മുറുക്കും മുമ്പ്
വിശപ്പ് വയറെരിക്കും മുമ്പ്
ഒരു തീക്ഷണതയിൽ
ജീവനെരിഞ്ഞ് തീരും മുമ്പ്
ചിതയിലെ ഭസ്മം
നെറ്റിയിൽ പരക്കും മുമ്പ്

എഴുതണം ഒരു യാത്രാമൊഴി,
പ്രിയപ്പെട്ടവർക്ക്
പ്രണയിച്ചവർക്ക്
ദേഹം തൊട്ടവർക്ക്
മനസ്സ് പകുത്തവർക്ക്
കാണും മുന്നേ മരിച്ചവർക്ക്
പിറന്ന ശേഷം കാണാത്തവർക്ക്
കണ്ടിട്ടും കാണാതെ പോയവർക്ക്.....

എന്തേ പറഞ്ഞീല്ല?

തനിച്ചായിരുന്നു ഞാന്‍
തനിച്ചായിരുന്നു നീയും
മൌനത്തിന്റെ തിരശ്ശീലയ്ക്ക്
അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും
ഇരിക്കുമ്പോള്‍,
നമ്മള്‍ മാത്രമെന്ന്
മറന്ന് പോയപ്പോള്‍
എന്തേ പറഞ്ഞില്ല,
കാമുകനും കാമുകിയും
ഒരിക്കലും പ്രണയം
തുറന്ന് പറയാറില്ലെന്ന്?

ചിത്രശലഭം

പൂവുകള്‍ തേടി

പുമണം തേടി

ഒരു ചിത്രശലഭം

ഒരു പുവില്‍ നിന്ന്

വേറൊരു പുവിലേയ്ക്ക്

ചിറകടിച്ചെത്തുമ്പോള്‍

പൂക്കള്‍ നിറമില്ലാത്തതാകുന്നു

ചിത്രശലഭം

ചിറകില്‍ പറ്റിയ നിറങ്ങളെ

ആകാശത്തിലേയ്ക്ക് കുടയുന്നു

ഇപ്പോള്‍ എന്റെ പുന്തോട്ടം

കറുപ്പും വെളുപ്പും നിറഞ്ഞത്

ആകാശമോ,

പലനിറങ്ങളില്‍

വേറൊരു ചിത്രശലഭത്തിനെ

കാത്തിരിക്കുന്നു.

പിണക്കം

എന്റെ കുപ്പിവളകൾ
എന്നോട് പിണങ്ങി
താഴെവീണുടഞ്ഞു

ശൂന്യമായ കൈകൾ
അവയെ നോക്കി
പിണക്കം പല നിറങ്ങളിൽ
ചിതറിക്കിടക്കുന്നു

എന്തിനാണ്‌?
ഞാൻ ചോദിച്ചു.
ചുവപ്പും മഞ്ഞയും
നീലയും കറുപ്പുമാ​യി
ചിതറിത്തന്നെക്കിടക്കുന്നു
കുപ്പിവളകൾ,
അല്ല, പിണക്കങ്ങൾ.